Het Zuiden! - The South!

Interislander

1u50 's morgens staar ik wat versufd naar mijn GSM. Moet ik echt nu al opstaan? Ik zou me liever nog eens omdraaien maar weet dat dat absoluut geen optie is. Ik klim naar de bestuurderszetel en grijp naar de coca cola die ik heb klaargezet. Ik kijk even naar Tills auto, tot de volgende keer kameraad!

Om 3u rijd ik het kale, witte ruim binnen. Het doet me denken aan andere veerboten, eigenlijk zien ze er allemaal een beetje hetzelfde uit. Ik duw mijn handrem tot het uiterste en stap uit. Een man met matje en slaapzak loopt me doelgericht voorbij, die moet ik volgen!
Gauw graai ik mijn slaapzak en kussen onder m'n arm. Met een half flesje water en wat om op te knabbelen kom ik echt wel de nacht door.

Op het bovenste dek begint de man zijn matje op te pompen, wanneer hij mij in het oog krijgt schiet hij in de lach.
"Gij leek me wel iemand om te volgen!" Merk ik op.
"Ja ik slaap liever op de boot zodat ik de rest van de dag heb om te rijden." lacht hij.
Terwijl we een praatje maken leg ik mijn slaapzak op een zetel en klap die naar achter.
Ik rol me op een bolletje in de verste zetel met mijn rugzak op m'n buik. De slaapzak die rond me gewikkeld is voelt zo heerlijk zacht en warm aan.
Ik, ik zou overal kunnen slapen! Denk ik soms.
Ik wens m'n buurman een goede nachtrust toe en sluit m'n ogen.
In de verte hoor ik de kapitein iedereen verwelkomen maar ik zak al weg.

Storm

Tot vrijdagmiddag woedde een storm over wellington met rukwinden van 160 km per uur (gene zever!). Doordat ik de nacht doorbracht in een vallei heb ik het ergste gemist. Maar eens we de Cook straat beginnen oversteken kondigen enkele hoge golven zich aan.
Ach, ik heb twee maanden op een boot gewoond, niks om me zorgen over te maken.

De golven worden echter hoger! Wilder! Woest!
Mijn maag kriebelt bij elke golf die we afglijden, waarna het water over het dek spat (op het 5de niveau).
Ik drink wat water, dat helpt altijd. Ik probeer mezelf af te leiden met deze gedachte, waarom water helpt tegen zeeziek zijn. Dat weet ik niet, gehydrateerd blijven? Gewicht in je maag hebben?
De crew begint tegen de passagiers te praten, kopjes water uit te delen, mensen het toilet aan te wijzen.
Ik houd me kalm en tel tot tien, dan twintig, tot honderd en daarna begin ik terug bij nul.

Een hele grote schommel

Ik begin de grootte van de golven te meten, ik tel de seconden dat we een golf afglijden.
1 ... 2 ... 3 ... 10! Het schip breekt op het water en davert in zijn voegen! Het hele schip rammelt en schudt.
10?! Dat was een vast uitzonderlijk hoge golf, maar ook bij de volgende tel ik tot 10. En opnieuw. En opnieuw.

Het water spat steeds hoger over het schip en lijkt het schip belachelijk te maken.
Ik denk aan de grootte van het schip, een ferry nota bene, volgeladen met auto's en vrachtwagens!
Mensen naast me beginnen te braken, mijn maag begint ook enorm te protesteren.
Ik neem nog een flinke slok water en werp mijn deken van me af.
Ik begin te slikken.
Rustig blijven, Sarah, blijven tellen, komt goed.
Opnieuw zakt het schip de diepte in.
Ik ga voluit op de grond liggen maar moet mijn best doen niet weg te schuiven.
Toch helpt het mijn maag blijkbaar dat ik me uitstrek.
De crew begint braakzakjes uit te delen, alle toiletten zijn bezet.
Mijn maag kalmeert gelukkig en ik begin weer in te dommelen, gewoon een hele grote schommel die wat olie kan gebruiken, dat is wat het is!

Zuiden

Op drie dagen tijd rijd ik door tot Christchurch. Door eerdere aardbevingen is een groot deel van de snelweg beschadigd en moet ik een omweg van 450 km maken.
Samen met Rasmus (Kopenhagen, DK) onderneem ik onderweg enkele wandelingen. Ik ontmoette hem op de camping bij Till en hij moet tot Dunedin rijden (voorbij Christchurch) voor een toelatingsproef voor de universiteit.

Kathi

Wat heerlijk om Kathi terug te zien! Ik herinner me haar wat groter dan ze werkelijk is, zo lang is het al geleden! Rond de boerderij vind je een grote moestuin, enkele koeien, ganzen, kippen, schapen en ontzettend veel geiten!
Het huis zelf is uit leem opgetrokken, door de witte muren komt het ontwerp meer tot zijn recht.
Dat ik goed kan naaien hebben ze van Kathi gehoord.
Het project dat ze voor mij en Kathi hebben is precies iets wat we allebei graag doen!



Liefs
Sarah
Rangiora, Christchurch, Nieuw-Zeeland

English

Interislander

1:50 AM. I stare at my phone with a heavy head. Do I really have to get up already? I'd rather stay in bed for 5 more minutes but I know that's not an option. I climb to the drivers seat and grab the coke I put there last evening.
I look at Tills car, see you next time mate!

At 3 AM I enter into the big and empty white space. It reminds me of other ferries, they all seem the same.
I push my break down as far as possible and get out of the car. A man with a mattress and sleeping bag passes me by with great confidence, that's someone to follow!
I grab my sleeping bag and pillow. A half bottle of water and something to nibble on should be enough to get me trough the night.

On the upper deck the man starts to pump up his mattress, when he spots me, he starts to smile.
"You seemed like an interesting person to follow!" I say.
"Yes! I prefer to sleep on the boat so I can drive the rest of the day!" He laughs.
While we talk I put down my sleeping bag on a couch en tilt it backwards.
I roll myself into a ball with my bag in the middle. The sleeping bag I wrapped around me feels so warm and comforting.
I, I could sleep anywhere! I tell myself.
I wish my neighbor a good night and close my eyes.
In the distance I hear the captain welcome everybody but I'm already falling asleep.

Storm

Until Friday afternoon there was a huge storm hitting Wellington with winds of up to 160 km (no bull!).
Because I spent the night in a valley I'e missed the worst of it. But once we start crossing Cook street we encounter the first high waves.
Oh, I've lived two months on a boat, nothing to worry about!

But the waves get higher! Wilder! Fierce!
My stomach shifts as we slide off a wave. Water splashes over the deck on the fifth level.
I drink some water, that always seems to help. I try to distract myself with this thought, why water helps fighting seasickness? I don't know, staying hydrated? Having some weight in your stomach?
The crew starts to talk to the passengers, serving cups of water, showing people where the toilets are.
I try to keep my cool and count to ten, then twenty, until a hundred and then I start again from zero.

A very big swing

I start measuring the size of the waves by counting the seconds we slide down a wave.
1 ... 2 ... 3 ... 10! The ship crashes on the water and shakes and rattles like there's no tomorrow.
10?! That must've been an extraordinary big wave, but also on the next one I count to ten. And the next one. And the next one.
The storm is playing with the ship and makes it look ridiculous.

I think about the size of the ship, a ferry loaded with cars and trucks!
People around me start vomiting, my stomach is getting more upset as well.
I take another big sip of water and take off my blanket.
I start swallowing.
Relax Sarah, just keep counting, everything will be ok.
The ship starts the next free fall.
I climb out of my chair and lay down on the floor, I have a hard time to not slip away.
Luckily my stomach seems better when I stretch.
The crew starts handing out sickness bags as all toilets are occupied.
As my stomach starts to relax again, so do I.
It's just a very big swing that can use some oil, that's what this is!

South

In three days I make my way to Christchurch. A big part of the highway is damaged by the earthquake. I have to make a detour of 450 km.
I go on a few hikes together with Rasmus (Copenhagen, DK). I met Rasmus on Tills camping place and he has to drive all the way to Dunedin (past Christchurch) for an interview for a university.

Kathi

What a joy to see Kathi again! I seem to think she was taller, that's how long it has been!
The farm is surrounded with a big vegetable garden, some cows, geese, chickens, sheep and heaps of goats!
The house is built out of strawbales, the white walls distinguish the design!
They've heard from Kathi I'm good at sewing.
They've got the project for us that's right up our alley!




Regards
Sarah
Rangiora, Christchurch, New-Zealand