En ze zien er ontzettend goed uit!
Hier kunnen we fier op zijn!
Samen met Jan openen we Corona's om het te vieren!
Hij toont ons foto's van hoe hij met het hele gezin hun huis bouwden.
Filmpje van de gordijnen: klik hier.
De volgende dag wensen we Jan en Merel het allerbeste toe en springen in onze auto's, op naar het zuiden!
Ik voel me uitgelaten, het project duurde langer dan gepland. Ik heb het gevoel snel te hebben doorgereden naar Rangiora en nog niet veel te hebben gezien van het zuidelijke eiland.
Spontane opportuniteiten
We ruilen maar al te graag vlot begane wandelpaden in voor koude bergstroompjes door het bos.Toegegeven, we zijn gene krak als het op warme wandelroutes vinden aankomt!
Al trappelend, klauterend en wegglijdend praten we over spontaan zijn. Dat is precies iets dat we vroeger meer hadden.
Ironisch genoeg worden de volgende dagen aaneen geregen met spontaniteiten!
En genieten? Dat doen we met volle teugen!
Frisse duik
Ik word wakker van hondengeblaf. Ik wrijf in mijn ogen en zoek naar waar het geluid vandaan komt.
Op de heuvel achter de auto worden schapen samengedreven om hun wol af te scheren.
De heuvel is zo steil dat het heel eenvoudig is om een overzicht te zien van hun werk.
De heuvel is zo steil dat het heel eenvoudig is om een overzicht te zien van hun werk.
"Zin in een ochtendduik?" Vraagt Kathi.
"Brrr," Ik schud een rilling van me af "wat doet ge me toch aan!"
Terwijl ik mijn kleren en zwemkledij verzamel begint het te regenen.
Ik duw de neiging weg terug in de warme auto te kruipen.
Bij de rivier aangekomen zit Kathi al neer.
Wanneer ik met mijn voeten in de rivier ga staan stijgt de koude al snel op.
Bij de rivier aangekomen zit Kathi al neer.
Wanneer ik met mijn voeten in de rivier ga staan stijgt de koude al snel op.
Niet nadenken vertel ik mezelf en waad snel naar een dieper gedeelte.
Na een kattenwasje houd ik het voor gezien en loop terug naar mijn kleren.
Het gras voelt heel warm aan, eigenlijk voelt alles lekker warm aan.
Dat was verfrissend!
Maïs doolhof
's Avonds zitten we aan het strand onze maaltijd te koken. Rijst met curry, hmm!
"Och ik zou zo graag nog eens skydiven!" Vertelt Kathi.
"Och ik zou zo graag nog eens skydiven!" Vertelt Kathi.
Wat wil ik eigenlijk graag nog eens doen? Vraag ik me af.
Naar zo'n groot zwempark met een heleboel glijbanen ... of een doolhof! Maar wat is de kans dat ik hier een doolhof tegenkom?!
De volgende dag rijden we verder naar het zuiden. We passeren een oudere kerk en ik neem mezelf voor wat spontaner te zijn en vaker te stoppen. Bij een bord voor een Maïsdoolhof zet ik de auto aan de kant om te vragen of Kathi er ook zin in heeft. Natuurlijk wel!
De volgende dag rijden we verder naar het zuiden. We passeren een oudere kerk en ik neem mezelf voor wat spontaner te zijn en vaker te stoppen. Bij een bord voor een Maïsdoolhof zet ik de auto aan de kant om te vragen of Kathi er ook zin in heeft. Natuurlijk wel!
De organisatoren vinden het zo geweldig dat we van zo ver komen dat we worden uitgenodigd om diezelfde avond terug te komen, gratis entree! 's Nachts is het namelijk een griezeldoolhof vol opgemaakte acteurs. Daar zijn we helaas niet warm voor te krijgen, ik zou het in mijn broek doen vrees ik!
Gewoon vragen
Zijn demonstratie om zo'n bootje in uw eentje te starten was ... nuja ... in het water gevallen.
"Geen zorgen!" roept hij ons toe "Ik ben garagist van beroep, ik krijg die motor wel weer aan de praat!" De oude man werpt zijn anker uit aan de andere kant van de rivier. De stroom is gelukkig nog niet zo sterk en hij blijft ter plaatse dobberen.
Een man in een tweede boot komt aangevaren en vertraagt meteen.
"Zal ik u naar de overkant trekken?" Schreeuwt hij hem toe.
"Zal ik u naar de overkant trekken?" Schreeuwt hij hem toe.
Wanneer ik zijn touw opvang schiet de oudere man in de lach.
"Dat is al de derde keer dat hij me uit de nood helpt!"
"Werkelijk? Vandaar dat hij zo snel stopte!"
Ik wandel terug naar Kathi die nog met de visser staat te praten.
"He!" Roept de visser "De meisjes willen weten of ze niet een ritje mogen mee varen?"
"Natuurlijk wel!" roept de man terug. We aarzelen.
"We zullen maar vijf minuutjes weg zijn!"
"Hier moet ge dingen gewoon vragen!" Fluistert de visser ons toe met een vette knipoog.
"Doe uw hoed maar af, die zijt ge het eerste kwijt!" Vertelt de man ons terwijl we onze zwemvesten vastklikken.
Hij trapt op het gaspedaal en we vliegen over het lichtblauwe water van de Waitaki rivier.
Hoera!
Hij trapt op het gaspedaal en we vliegen over het lichtblauwe water van de Waitaki rivier.
Hoera!
Pinguïns
"En toen zijn hond niet meer terug wou keren, liep Neil maar naar me toe. We hebben wel een uur gebabbeld! Toen vroeg ik of hij me wat wou rondleiden in Rotorua. En zo ..." Vertelt Kathi aan Steve, Neil's broer.Steve woont in Oamaru. Neil had Kathi aangeraden hem zeker een bezoekje te brengen. En zo gebeurde het! Net voor het vallen van de avond bezoeken we een strand waar we geel-oog pinguïns kunnen bewonderen. Steve is goed voorbereid en heeft zijn verrekijker op zak! Het strand ligt beladen met zeehonden maar de geel-oog pinguïns zijn schaars.
Steve brengt ons naar een andere baai waar een groep 'blue penguins' (dwergpinguïns) woont.
Enkele toeristenbussen staan voor het blue penguin center geparkeerd. De entree bedraagt $30, maar de meeste pinguïns zijn reeds aangekomen. De man kan ons niet verzekeren dat we er nog zullen zien. $30 per persoon vinden we ontzettend overdreven, het is werkelijk niet veel meer dan een raam met stoeletjes achter.
We wandelen terug naar de pier waar we eerder honderden pinguïns zagen zitten. We kunnen ze niet zo goed zien in het donker en wandelen verder langs de dijk.
"Hier zit een pinguïn!" Wijst een Frans meisje ons aan. Onze blik glijdt af langs de dijk. Vlak onder ons zit een kleintje wat versuft in het rond te staren.
Wanneer we onze wandeling vervolgen merk ik nog een pinguïn op, vlak voor ons op het pad! Bij elke stap maakt hij een grappig pletsend geluidje. Het duurt niet lang voor we beseffen dat hier een hele resem pinguïns aan land komen om aan de andere kant van de straat te overnachten.
We praten honderduit en maken grapjes over ons $30 uitzicht. Dit is toch veel beter!
"Ik wist echt niet dat je hier zoveel pinguïns kan zien! Ik was hier al vaker geweest met mijn zus maar het was altijd vroeger op de dag. Ik moet dit vaker doen, bedankt meisjes, dat was écht leuk!"
Sluit Steve de dag af.
Groetjes!
Sarah
Dunedin, New-Zealand
English
The curtains are finished!
And they look amazing!
This is a project we can be proud of!
Together with Jan we open some bottles of Corona to celebrate!
He shows us pictures of him and his entire family building the house.
For a movie of the curtains: click here.
The next day we wish Jan and Merel all the best and jump in our cars, off to the South!
I'm feeling excited! The project took longer than planned and I feel like I rushed to Rangiora.
There's still a lot to explore on the Southern island!
Spontaneous opportunities
We often exchange the easier tracks for the cold mountain streams trough the forest.
I must admit, we're no heroes when it comes to finding warm hiking routes!
Kicking, clambering and slipping we talk about being spontaneous. It seems to be something we used to do more often.
Ironically the next few days are filled with spontaneities!
We're enjoying this to the fullest!
Arriving at the river Kathi is already sitting in the water.
The next day we drive further South. We pass an old church and I plan to be more spontaneous and stop more often. After passing a sign for a Maize Maze I pull over to check if Kathi is keen as well.
Of course!
I walk back to Kathi who's still talking with the fisher man.
Steve lives in Oamaru. Neil told Kathi to definitely bring him a visit. And so it happened! Just before dusk we visit a beach where we can spot yellow-eyed penguins. Steve is well prepared and brought binoculars!
The beach is loaded with seals but the penguins are rather scarce.
Steve brings us to another bay where a group of Blue Penguins live.
Some tourist buses are parked in front of the blue penguin centre. The entrance fee is $30, but most of the penguins already arrived. The man can't guarantee that we will see more of them. We think $30 per person is too much for just sitting behind a window.
We walk back to the pier where we noticed hundreds of penguins earlier. It's getting too dark to see them properly and we walk further on the dike.
"Here's a penguin!" A French girl points out for us. We look down on the dike and see a little one that seems a bit confused.
When we continue our walk I notice another penguin, just in front of us! Every step he takes makes a funny splashing sound. It doesn't take us long to find out a whole bunch of penguins come to shore here and spend the night across the street.
We talk a lot and make jokes about our $30 view. This is so much better!
"I didn't realize there are so many penguins there! I've been here before with my sister but it was always earlier. I should do this more often, thanks girls, I really enjoyed that!" Steve tells us that evening.
Regards!
Sarah
Dunedin, New-Zealand
I must admit, we're no heroes when it comes to finding warm hiking routes!
Kicking, clambering and slipping we talk about being spontaneous. It seems to be something we used to do more often.
Ironically the next few days are filled with spontaneities!
We're enjoying this to the fullest!
Morning bath
I wake up with Dog barking. I rub my eyes and try to find out where the noise is coming from.
On the hill behind the car there are a few dogs herding sheep for shaving.
The hill is so steep it's easy to keep an overview of their work.
The hill is so steep it's easy to keep an overview of their work.
"Do you feel like a morning bath?" Kathi asks.
"Brrr," I shake off a cold shiver "what are you getting me into now!"
It starts to rain while I gather my clothes and bikini.
It starts to rain while I gather my clothes and bikini.
I resist the urge to crawl back in my warm car.
Arriving at the river Kathi is already sitting in the water.
When I step into the river the cold rises quickly trough my feet.
I tell myself not to think about it and wade quickly to a deeper area.
After a quick wash I rush back to my clothes.
The grass feels so warm to the touch, actually everything feels warm!
That was refreshing!
The grass feels so warm to the touch, actually everything feels warm!
That was refreshing!
Maize Maze
In the evening we're cooking our meal at the beach. Rice with curry, hmm!
"Oh I would love to do a skydive again!" Kathi says.
"Oh I would love to do a skydive again!" Kathi says.
What would I love to do again? I wonder.
To go to one of those big swimming parks with heaps of slides ... or a maze! But what are the odds of finding a maze around here?!
To go to one of those big swimming parks with heaps of slides ... or a maze! But what are the odds of finding a maze around here?!
The next day we drive further South. We pass an old church and I plan to be more spontaneous and stop more often. After passing a sign for a Maize Maze I pull over to check if Kathi is keen as well.
Of course!
The organizers are so excited about our visit from overseas that they invite us to come back at night, free entrance! At night the Maze is a horror Maze with dressed up actors. We're not too enthusiastic about that. I'm afraid I'd wet my pants!
Pass!
Just ask
His demonstration to start such a boat on your own turned out to be a ... well ... breakdown.
"No worries!" He shouts at us "I'm a mechanic, I'll get that engine running again!" The old man throws out his anchor on the other side of the river. Luckily the current is not too strong yet and he remains on the same spot.
A second boat navigates his way to the old man.
"Shall I throw you a line?" The second man shouts.
"Shall I throw you a line?" The second man shouts.
When I catch his rope the old man starts to laugh.
"This is the third time he's helped me!"
"Really? That's why he stopped so quickly!"
"Really? That's why he stopped so quickly!"
I walk back to Kathi who's still talking with the fisher man.
"Hey!" The fisher man shouts "The girls want to know if you could take them for a ride?"
"Of course!" The second man shouts.
We hesitate.
We hesitate.
"We'll only be gone for about five minutes!"
"Over here you just have to ask!" The fisher man whispers at us with a cheeky wink.
"Over here you just have to ask!" The fisher man whispers at us with a cheeky wink.
"Take off your hat, that will be the first you loose!" The man tells us while we put on our life jackets.
He takes off and we fly over the light blue water of the Waitaki river.
Hurray!
Penguins
"And when his dog didn't want to return, Neil walked over to me. We've talked for at least an hour! Then I asked him if he wanted to show me around in Rotorua. And that's how ..." Kathi tells Steve, Neil's brother.Steve lives in Oamaru. Neil told Kathi to definitely bring him a visit. And so it happened! Just before dusk we visit a beach where we can spot yellow-eyed penguins. Steve is well prepared and brought binoculars!
The beach is loaded with seals but the penguins are rather scarce.
Steve brings us to another bay where a group of Blue Penguins live.
Some tourist buses are parked in front of the blue penguin centre. The entrance fee is $30, but most of the penguins already arrived. The man can't guarantee that we will see more of them. We think $30 per person is too much for just sitting behind a window.
We walk back to the pier where we noticed hundreds of penguins earlier. It's getting too dark to see them properly and we walk further on the dike.
"Here's a penguin!" A French girl points out for us. We look down on the dike and see a little one that seems a bit confused.
When we continue our walk I notice another penguin, just in front of us! Every step he takes makes a funny splashing sound. It doesn't take us long to find out a whole bunch of penguins come to shore here and spend the night across the street.
We talk a lot and make jokes about our $30 view. This is so much better!
"I didn't realize there are so many penguins there! I've been here before with my sister but it was always earlier. I should do this more often, thanks girls, I really enjoyed that!" Steve tells us that evening.
Regards!
Sarah
Dunedin, New-Zealand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten