Over angst en koude

Angst

De afgelopen maanden kan ik kort samen vatten: gejaag! Altijd was er heel wat te doen.
Nu is er een periode aangebroken dat ik 's avonds wat tijd over heb, na alle dozen te hebben uitgesorteerd rest er niet veel meer dan ikzelf.
Ik word niet meer gedefinieerd door de spullen die ik heb of de dingen die ik nog moet doen ... enkel ik. Dat is enorm confronterend! Jawel, de langverwachte angst komt uiteindelijk toch aankloppen.

Niet dat ik mijn beslissing in twijfel trek, maar wat als ik me daar evenmin thuis voel als hier. Klinkt me zelfs niet onrealistisch maar hoe ik dat ga aanpakken ...
Ik sta er voor open terug te willen komen, maar gaf mezelf daarbij één voorwaarde: er iets uit te leren ... simpel, toch? En ik weet niks zolang ik niet simpelweg ga kijken wat me daar wacht.

Eerste krabbeltjes

Thais

Vol frisse moed heb ik me in een taalcursus Thais gestort.
De eerste woorden waren een gekrabbel waarbij ik elk lettertje meermaals neerpende, net als in het eerste leerjaar!  Maar het is zo mooi en fascinerend! Gaandeweg begin ik patronen te herkennen.

Koud

Waar ik geen reactie meer ontving van mijn eerste job ging ik op zoek naar een tweede. Enkele mails later is het beklonken: over 2 weken geef ik Engelse les aan kapoenen in Si Sa Ket. Ik mag inwonen bij een groot gezin en dat staat bij mij gelijk aan el-ke-dag-Thais-eten, can't wait!
Mijn contactpersoon waarschuwde me dat het er nu vrij koud is ... misschien door het klimaat maar ik heb toch even om extra uitleg gevraagd ...

Adios!

Sarah

Nog eentje om het af te leren:

Uitgesproken als Sa-baai-diee