Hoewel de verschillen enorm zijn, besef ik vaak niet ten volle hoe ver ik van thuis ben. Voornamelijk het gevolg van internet die contact met mama mogelijk maakt (net zoals in Hasselt)
en het feit dat ik lang en diep heb geslapen op het vliegtuig, ik was verrast toen de landing 'al' werd ingezet.
en het feit dat ik lang en diep heb geslapen op het vliegtuig, ik was verrast toen de landing 'al' werd ingezet.
De momenten dat ik het wel besef vormen een vrij interessant lijstje:
- Wanneer ik blootvoets in de jasmijnrijst sta, de rijst open te spreiden zodat het kan drogen.
- Wanneer ik aan de tuinslang de afwas doe.
- Wanneer ik voor de duizendste keer mijn schoenen moet aan én uitdoen om van punt a naar punt b te wandelen.
- Wanneer ik me verbaas over de rijen palmbomen en bananenbomen langs de weg.
- Wanneer ik mijn kleren aan de wasdraad hang, in de gaten gehouden door 3 paar koeienogen. Ze staan twee meter van mij in een uit stokken samengebonden stal.
- Wanneer ik zie hoe jong de leerlingen al hun soldatenopleiding krijgen; legeruniform, combats, marslied, alles erop en eraan.
- Wanneer in spoedtempo de dag begint; 10 voor 6 is alles muisstil en stikdonker, om 6 uur loopt iedereen door het huis en is het zo klaar als overdag.
- Wanneer ik mijn afkeer niet zichtbaar probeer te maken als leerlingen om de banaalste redenen stokslagen krijgen.
- Wanneer mijn trein 11 uur over 500 km doet; hij rijdt meestal maar 50 km per uur. Nog trager door slopwijken, daar stappen mensen op en af de rijdende trein om eten te verkopen; origineel inkomen me dunkt!!
- Wanneer Mammy (10j) bij een fietstochtje een dode duizendpoot vindt. Niet zo'n grappig wollig diertje maar een vlezig minimonster met gif zo sterk als dat van een schorpioen.
Voor mijn vertrek keek ik op tegen die zware hartige ontbijten; meestal een warme rijstschotel met groenten en flink wat look. Alternatief? Gebakken noedels met ei, look, pijpajuin en sojasaus; heerlijk!
In de praktijk valt dat goed mee, ik was me er nooit van bewust maar hier is het al zo klaar met zoveel zonlicht dat mijn lichaam ook heel wakker aanvoelt. In België gaat het beginnen van de dag veel trager.
Zou de doorsnee Belg daardoor zo'n moeite hebben met ontbijt?!
Groetjes!
Sarah
In de praktijk valt dat goed mee, ik was me er nooit van bewust maar hier is het al zo klaar met zoveel zonlicht dat mijn lichaam ook heel wakker aanvoelt. In België gaat het beginnen van de dag veel trager.
Zou de doorsnee Belg daardoor zo'n moeite hebben met ontbijt?!
Groetjes!
Sarah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten