Wat u nog niet over rubber wist!

Jaren geleden zag ik een documentaire over rubber, haarfijn werd uitgelegd hoe rubber wordt gefabriceerd. Nu kan ik zeggen dat ik met mijn vinger in elke productiefase heb kunnen porren! 

Ik ga het minder haarfijn uitleggen omdat mijn verhaal een ander aspect belicht, maar eerst: de productie!

Van boom tot korrelig plakske

Op de plantage

In Betong zijn de meeste jobs rubber-gerelateerd. Een rubberboom spotten is hier als groentje heel gemakkelijk; elke boom waar een kommeke aan hangt!

Het tappen gebeurt 's nachts omdat het sap er dan sneller uitstroomt, het verschil in temperatuur 's nachts en overdag is heel groot. Doorgaans werkt een team rubbertappers van 10u 's avonds tot 7u 's morgens.

Een boom is tapklaar als hij 7 à 10 jaar oud is. Aan één zijde wordt 10 jaar lang piepkleine insnedes gemaakt waar het sap uitstroomt. Na die 10 jaar kunnen er nog 2 andere zijdes gebruikt worden voor de boom omgekapt wordt.

Het is een heel secuur werkje! Hoe fijner de snedes, hoe beter de tapper. De boom wordt na elke tap behandeld om de snede te dichten, gaat er toch iets mis dan sterft de boom.

Als ge hierin port is het precies witte drogende lijm, vrij dik!

In de fabriek

Eerst wordt het goedje gemengd met een chemisch product op basis van petroleum.
In grote bakken worden met tussenschotten compartimenten gemaakt. Zo kan het in dunne plakken drogen.

Als ge hierin port is het precies een drilpudding, plezant zenne!

Aan de waslijn

Vervolgens worden de plakskes op bamboestokken gedroogd. Aan bamboe geen gebrek in de Yala-provincie!

Dat drogen duurt 4 dagen in een droogoven.

Aan de ene kant wordt een vuurtje gestookt en de rook en warmte wordt vervolgens langs de drogende rubber geleid. Vandaar dat de rubber die klaar is voor verkoop bruinkleurig is en naar kampvuur ruikt.

deze fase voelt precies aan als een ingevette schoenzool.

Fabrikanten kopen de rubber dan over en smelten het in een gewenste vorm.

Wat u écht niet over rubber wist

Ik haal er hier bewust de euro niet bij, het zou een vertekend beeld geven.

Het financiële plaatje: per 100 baht die de plantage-eigenaar verdient aan de verkoop gaat 45 baht naar de tappers.
Door vnl. de dalende prijs van petroleum en de groeiende productie in China zakte de rubberprijs de laatste 14 maanden heel snel.

Vanaf 60 baht per kg rubber zit het voor iedereen snor; de tappers hebben een loon dat een onzekere nachtjob compenseert en de plantage-eigenaar krijgt iets meer dan zijn geïnvesteerde centen terug.

Toen ik aankwam in Betong was de prijs reeds naar 30 Baht per kg rubber gezakt, hiermee verdient een tapper net voldoende voor kos en inwoon. Studerende kids moeten noodgedwongen een studentenjob erbij nemen.

Vorige week ging er ineens nog 20% van prijs af. Het werd een van de rubbertappers teveel en zette hem ertoe aan zelfmoord te plegen.
Alsof het niet uitzichtloos genoeg is, zakte gisteren de prijs nog verder; slechts 23 baht per kg!

Nopend.

Op 12 januari wordt een betoging in Hat Yai gepland om bij de overheid aandacht en actie te vragen voor dit probleem. In Thailand gaat ge niet zonder risico's tegen de overheid in.

Mensen die het wel wat rooskleuriger inzien kappen hun bomen, verkopen ze en kopen met dat geld een boot om visser te worden.

Hoe en waarom dat is, is een ander lang verhaal maar invloed vanuit Europa is een nefaste lijn in veel wat ik hier zie gebeuren. Gek om dit aan de andere kant mee te maken als Europeaan.

Sarah