Moord
Het regent, hard! Ik kruip wat dieper weg onder mijn deken. Alex -de detective uit mijn boek- krijgt nog een nieuwe moordzaak op haar bord geschoven. Over bananencake als ontbijt hoort ge niemand klagen, woohoo!Wanneer ik weer opkijk uit mijn boek is het heel even gestopt met regenen. Ik grijp snel mijn emmertje met vuile vaat en rugzak met daarin nog mijn toiletspullen en wandel naar de schuur. De grote groene emmer heb ik leeggekieperd zodat ik die ook meteen kan uitkuisen.
Paraplu
De eigenaar staat in de keuken met enkele jonge gasten. Hij legt hun renovatie plannen uit en zou blijkbaar de hele keuken willen afbreken en opnieuw bouwen.
Geboeid volg ik mee.
Dat klinkt als een strak plan!
In de zitruimte zitten enkele jongens over hun ontbijt gebogen. Ik probeer de emmer als wasbak en opbergcontainer van de hand te doen. Niemand heeft voldoende plaats in de auto en we hebben allemaal liever ruimte dan spullen.
"Geen probleem, zenne! Ik vind wel iemand die hem wél gebruiken kan!"
Onderweg naar de auto loopt iemand met me mee naar buiten. "Ik reis al liftend rond." verklaart hij."Gho! ge kunt hem ook als paraplu gebruiken, nee?"
Helaas.
Welkom
Mijn plannen voor vandaag: wasserette, een zwart t-shirt zoeken voor het werk en mijn eten dat ik uit de groene bak heb gekieperd opruimen. Ik rijd eerst even via de receptie.Of ik soms na het werk op een absurd tijdstip mag komen overnachten en de volgende ochtend betalen? "Ja de poort is open, je bent altijd welkom, zo lang als je wilt! Ik ben Allan."
Mijn GSM geeft een melding weer. Tills vrijwilligerswerk in het surfkamp zit er bijna op en hij zou graag donderdag langs komen. Hoera! Altijd fijn gezelschap die man!
Aangezien ik vermoed dat die jongens de keuken verbouwen in ruil voor kos en inwoon stuur ik hem dat ook even door. Hij kan daar wel wat van!
Verkleedkleren
De waserette blijkt geen self-service te zijn. $21 is meer het bedrag dat ik had gepland voor de camping maar aangezien die dan weer zo weinig was ...Terwijl ik op de was wacht vind ik in een tweedehandszaak twee zwarte t-shirts en tussen de verkleedkleren een Indische jurk waarvan ik het patroon op de stof heel mooi vind!
Na mijn was te hebben opgehaald (en besloten te hebben hier nooit meer terug te komen) rijd ik terug naar Kerikeri. Onderweg klaart het weer aanzienlijk op!
Genoeg
De parking van de rainbow falls is een van mijn favoriete plekjes. De mensen die hier passeren zijn zo heerlijk rustig én de parking is schaduwrijk. Ik ga achterin liggen om door het open dakraam de boom boven me te bewonderen.
Wat een luxe! Zonder iets te moeten meesleuren heb ik het meest comfortabele matje onder de boom liggen! Ik heb zo'n moment waarop alles genoeg is. Ik hoef niks, moet niks, wil niks ... gewoon genieten van het moment.
Na een poosje denk ik aan mijn to-do-lijstje.
De voorraadkast
Juist! Voor mijn droge voeding had ik zakjes genaaid van verschillende afmetingen en ze elk voorzien van een figuurtje. Hoewel ik het naai-gedeelte had afgewerkt bij Elke thuis, moet ik de touwtjes nog door de bovenkant steken.Met een schaar en aansteker zet ik me er eens goed voor.
Tussen de tweede en derde rij zetels is nog wat ruimte boven de klapstoelen. Alle zakjes passen er mooi in, ideaal!
De groenten en fruit stop ik in het koelboxje dat met een gordel is vastgemaakt op de pasagierszetel. Niet dat deze als een frigo werkt maar het geeft wel wat extra bescherming tegen de directe zon.
Nog steeds in een nuttige bui berg ik de kleren van de waserette op in mijn klerendoos. Mijn toiletspullen gaan in het grotere handschoenvakje waar ik al mijn badkamerspullen bewaar. Ook keukenspullen hebben hun eigen plaats in een bak onder mijn voeteneinde, met wat schuiven, duwen en trekken past de propere vaat er ook volledig in.
Het resultaat van mijn 'huishouden' vandaag is overduidelijk!
In mijn bed rest enkel nog de klerendoos, trekzak en twee emmers. Het zou eigenlijk heel weinig moeite kosten om alles even naar de voorste zetels te verplaatsen om met twee in de auto te slapen.
The Pioneer
In de oude meelmolen overheerst karamelkleurig mahonie hout in het interieur. Het is hier nogal een drukte!
Bijna alle barkrukken zijn bezet met mensen met kleine gitaartjes op hun schoot. Twee-wekelijks komen twee ukulele-clubs samen in The Pioneer.
Zoiets heb ik nog nooit gezien! En gij waarschijnlijk ook niet, vandaar dit filmpje; klik hier.
Hoewel ik in het weekend een hele fijne job heb bij Palmco kom ik op weekdagen wat in The Pioneer werken (website), vooral achter de toog. Mijn twee bazen zijn beste maatjes en helpen me mee met enerzijds geen overlappende uren te hebben en anderzijds voldoende werk te hebben als het in de ene zaak wat rustiger is.
Deze avond worden veel pintjes gedronken en ik word aanzienlijk beter in pintjes met schone schuimkragen te tappen.
Nadat de club de activiteiten stopt kunnen we al snel de zaak sluiten.
Wat een dag!
Goedenavond allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten