Arbeid
Een blauwe lucht! Hoera!Eindelijk een einde aan die grijze, winderige dagen! Snel open ik het dakraam.
Mijn auto staat naast een boot geparkeerd in Paihia. Toegegeven, na een jaar in (sub)tropische klimaten te vertoeven ben ik nog steeds niet uitgekeken op palmbomen. Ik blijf het gewoon associëren met vakantie!
Op het strand doe ik me tegoed aan enkele bruine boterhammen met pindakaas.
Met mijn vuile-vaat-emmertje en bekertje met toiletspullen begeef ik me naar het toilet. Al tanden poetsend geniet ik nog even van het uitzicht.
Nu ge hier toch zijt
“Wat doet gij hier?!” Vraagt Nikki verbaasd.“Euh ... werken?!”
“Wie had jou verteld dat je vandaag ingepland stond?” Nikki lijkt verward, ik niet minder!
“Chantelle.”
“Chantelle is ontslagen.” Merkt Rob op.
“Oh ...” drama-alert! Ik vraag maar niet hoe en wat. “Vandaar dat ze niet antwoordde op mijn berichtjes ... Had ze toch even kunnen laten weten, vind ik.”
“Hebt ge de rooster niet ontvangen?” vraagt Rob.
“Nee, niks ontvangen ... ”
“Allez, ik had dat naar iedereen doorgestuurd ... Deze week is er niet veel werk, maar volgende week hebben we twee trouwen, dan gaan we er vier dagen hard tegenaan!”
“Oh fijn! Klinkt leuk!”
"Nuja, nu ge hier toch zijt; wilt ge ons geen handje helpen?"
"Zeg! Wij hebben deze week niet veel werk voor Sarah, kunt gij ze niet gebruiken?"
Handig als je bazen bevriend zijn!
"Is zaterdag om 6u goed?" Roept Rob vanuit de keuken.
Het restaurant is ontzettend rustig op weekdagen. Het is zo'n zaak die een beetje buiten het centrum ligt maar met een pracht van een tuin. Vandaar dat ze vooral hun succes danken aan trouwerijen en ceremonies.
Nikki vraagt me te helpen met de schuur uit te sorteren.
Er liggen zoveel spullen dat ik haar aanraad een rommelmarkt te organiseren, ter plaatse!
Wie zou daar nu niet op afkomen?!
Na een uurtje wordt het wat drukker in het restaurant. Melissa toont me hoe een koffie wordt gemaakt in zo'n grote bistro-koffiemachine.
Na Melissa te helpen de bestellingen af te werken richt ik me in de keuken op de vaat. Enkele korven vliegen door de afwasmachine en er is meteen meer ruimte vrij in de piepkleine keuken.
Laarzen en Dolfijnen
“He ik ben er! Waar ben jij?”“Boven in de bib naar rechts” Stuur ik terug.
Ik zit in een rustig hoekje aan de website en mijn blog te werken.
Als de medewerkers me hier nog niet herkennen aan mijn gezicht, dan vast wel aan mijn laarzen!
Ik ontmoette Till een half jaar geleden in Lankawi waar hij vrijwilligerswerk deed bij het bootonderhoud. Op veel vlakken zijn we behoorlijk gelijkgestemd. Toen hij naar Nieuw-Zeeland vloog stelde ik ook meteen voor hem op te halen in de luchthaven.
“Wat zijt ge aan het doen?” vraagt Till nadat ik hem begroet.
“Aan de website aan het werken.”
“Nog altijd?”
“Nee, de tijdlijn is af, nu ben ik pas begonnen met de tekst te herzien. Hoe was Mangawhai?”
“Oh echt leuk, er is een plekje aan de kust met heel wat rotsen waar je kan klimmen.” Hij toont een foto.
“Zo mooi! Leuk voor je! ... Zeg dat verhaal met die dolfijn, wat een ervaring was dat wel niet zeg?!”
“Ja! Hij kwam ongeveer tot hier ...” Till houdt een vlak hand naast zich.
“Had ge geen schrik?”
“Nee ... eigenlijk was ik heel rustig. Anderen dachten dat het een haai was, hoewel ge dat in principe wel aan de vin kunt zien ...”
“Zeg ik heb best wel honger, is hier iets in de buurt?”
“Waar hebt ge zin in?” Vraag ik.
“Vlees.”
Uiteraard. “Hmm ... de pizza-hut heeft wel goedkope pizza’s?”
“Maar ik dacht dat hij twéé stúkjes bedoelde! Niet twee hele pizza’s!” Roept Till uit terwijl hij ontzet naar zijn pizza’s staart.
“Ik zei het toch, goedkope pizza’s!”
“Klopt. In Duitsland zou ik dit betalen voor twee stukjes.”
“Ochja nu hebt ge ook avondeten en ontbijt erbij!” Lach ik.
Nog meer laarzen
“Gij draagt echt altijd die laarzen, he!” “Ja. Wist je dat ik eigenlijk geen gewone schoenen heb? Enkel nette zwarte voor het werk en sandalen. Ik vind deze echt heel gemakkelijk, door modder, aan de zee ...”
“Ik ben eigenlijk nog op zoek naar laarzen, zouden we dat hier ergens kunnen kopen denkt ge?”
Ik geloof dat de Warehouse goedkope schoenen had, misschien ook laarzen.
We kopen nog een USB-stick zodat Till de OS op zijn computer kan herinstaleren en in een dollarstore een telefoonhouder voor in de auto.
Op naar de warehouse!
Autokeuring
“Met één auto of met twee?” Vraagt Till.“Met één zeker? We komen toch terug ... Heee ik wil uw auto wel eens zien!”
Dankzij mijn dubbele aankoop Nieuw-Zeelandse auto's kon ik Till flink op weg helpen met het zoeken, keuren en in orde brengen van een auto.
De auto is beduidend lager. Eens ik instap zie ik dat de zetels ook vrij laag zijn. Tills auto geeft sowieso meer privacy wanneer hij erin slaapt.
Achterin de auto is slechts één zetel neergeklapt zodat hij nog iemand kan vervoeren. Daarnaast heeft hij een dekmatras in twee geknipt en opeen gestapeld. Naast het bed staan zijn spullen.
Na laarzen te vinden die goed passen wikken en wegen we even wat nu toe doen. Het wordt eigenlijk al te laat om nog iets te doen of ergens naartoe te rijden.
“Ik heb nog enkele films op mijn GSM staan?” Opper ik.
In Lankawi hadden we ook enkele films van mijn GSM afgespeeld op zijn laptop, dat werkte vrij goed. Een avond film kijken met een pintje bij, daar zijn we allebei wel warm voor te krijgen!
Een heel goed muntje
Onderweg naar Liquorland passeren we de Rainbow falls. De waterval is gigantisch en tussen al de rest van het landschap dat zo plat lijkt zijn de Rainbow Falls steeds weer een verrassing! De waterval is zo krachtig dat er heel wat water opstuift, met de zon in de rug zie je hier heel gemakkelijk een regenboog. Ge moet het niet ver zoeken met zo'n naam!Op naar Liquorland! We vinden het zo grappig klinken dat we er zowaar even van gaan huppelen!
Enfin, ’t moet gezegd worden. Ik heb wel een auto met heel efficiente opbergvakjes!
Met het dakraam open, een Australisch pintje, een koude pizza en in het midden mijn klerenkoffer met de laptop erop zetten we ons er eens goed voor.
Het opgeworpen muntje kiest voor de film ‘The Prestige”, en wat blijkt? Een goede keuze!
Wat. Een. Luxe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten