A series of unfortunate events

Niet alles loopt altijd gesmeerd, en wanneer dat gebeurt ... nou daar komt flink wat stress bij kijken.
Mijn eerste grensoversteek verliep zo:

1. Op 17 januari vervalt mijn Thaise visa. Er wordt me verzekerd dat de bussen in Maleisië op zondag rijden en Chongchai zal me naar Baling (dichtstbijzijnde busstation in Maleisië) brengen om 10 uur.
2. Zogezegd zogedaan en met z'n allen passeren we heel vlot beide douanes.
3. In Baling aangekomen som ik op wat ik nodig heb: geld, een SIM-kaart en een busticket.
4. Bij de eerste bank wordt mijn bankkaart geweigerd. Ik onderdruk een vleugje paniek. Ook in Zweden en Noorwegen was het een kwestie van de juiste bankautomaat te vinden.
5. Ook de 4de en laatste bank in Baling blijft weigeren.
6. Dan maar terug naar Thailand en morgen de bank in België contacteren.  
7. Met z'n drieën schuiven we aan voor Thailand binnen te gaan. Als het mijn beurt is twijfelt de vrouw even. Ze draait zich om en vraagt iets aan een collega. Ik versta een 29-jarige Belgische en 86. Chongchai loert nu mee over mijn schouder. Of hij Thais is? Even binnen wilt komen?
8. Ik vermoed dat mijn geboortedatum ergens verkeerd vermeld staat en blijf bij Chongchais zus die haar in-Thailand stempel krijgt.
9. Samen wachten we af maar na 5 minuten wordt mij nog niks gevraagd. Hier klopt iets niet! Voorzichtig loer ik binnen en vraag wat het probleem is. Een re-entry op dezelfde dag wordt sinds dit jaar geweigerd, ik moet ook op voorhand een visa bij de ambassade aanvragen. Er is gewoon geen kans dat ze me 8km verderop in het bedje laten slapen waar ik de afgelopen maand heb geslapen.
10. Buiten vraagt Chongchai nog wat informatie aan de man die mij toegang weigerde en nu een sigaretje staat te roken. De stress wordt me net teveel als een Maleisische dame mij hulp vraagt bij het invullen van haar fomulier. Ik kan de afleiding wel gebruiken en open mijn vertalingsprogramma naar Maleisisch.
11. We moeten terug naar Maleisië. Chongchais zus heeft haar in-Thailand stempel al en we bellen wat rond of iemand haar kan ophalen.
12. Terug naar Maleisië. Bij die douane word ik op het matje geroepen waarom ik tweemaal op dezelfde dag het land wil binnen gaan. De man luistert aandachtig en bestudeert mijn paspoort maar doet verder niet moeilijk. Met een scan van mijn vingerafdrukken ben ik er vanaf.
13. Wat nu! Ik heb geen rotte cent op zak! Ik kan geen water kopen, een busticket naar een grotere stad, een overnachting in een hotel, eten, een SIM-kaart om te laten weten dat ik vanavond niet op mijn bestemming aankom ...
14. Chongchai stopt bij een grenswinkeltje om het geld dat hij op zak heeft te wisselen, koopt me een SIM-kaart en geeft me de rest: 51 RM. Hij zet me af bij een hotel in Baling en wenst me veel succes.
15. De hoteleigenaar vraagt 50 RM. En nog eens 30 RM ... ik verstond niet goed waarom, misschien als borg voor de sleutel. Ik leg uit dat ik dat momenteel niet op zak heb maar morgen zal afhalen. Dat ik betwijfel of dit zo vlot zal lukken zeg ik er maar even niet bij. Ik kan nu echt wel een douche gebruiken, een stopcontact en de geborgenheid van een hotelkamer voor mezelf.
16. In de kamer aangekomen blijkt dat ik mijn gsm niet kan opladen in een Maleisisch stopcontact. Ik zou een adapter kopen ... als ik het geld had. Nuja nog 82%, als ik zuinig ben op mijn GSM hoeft dat geen probleem te zijn.
17. Na een traantje en een douche is het tijd voor een plan. Morgen sluit de Maleisische bank nadat mijn Belgische opent wegens het tijdsverschil. Ik moet het hotel bovendien al om 12u verlaten. Ik voel me bang en alleen. Tijd voor een berichtje naar mamabeer!
18. Het stelt me gerust dat in de worst-case-scenario mama thuis iets kan proberen regelen. Onderschat nooit wat zij gedaan kan krijgen! <3 Ik zet mijn gsm uit en pak een stylo en papier in. Ik kan alvast een mailtje sturen naar mijn bank met mijn adres, Maleisisch nummer en de namen van de banken inclusief hun  telefoonnummers.
19. Voor de eerste bank staan nog steeds straatverkopers. Grappend spreekt een me aan. Het zijn leeftijdsgenoten en ik kan elke hulp nu (of zeker morgen) wel gebruiken. Of ik de bank rechtover de straat al had geprobeerd? In een donker miezerig hoekje staat een klein bankje verscholen, well if all else fails ...
20. Toen ik die machine geld hoorde tellen kon ik wel juichen! Ik holde snel terug naar mijn tipgever maar zowel het groepje als hun stand was verdwenen.
21. Mama maar snel inlichten dat alles in orde is gekomen!

De dag erna zit ik op de bus te wachten. Doordat ik dacht dat mijn gsm zich al had aangepast aan het Maleisische tijdsverschil ben ik 20 minuten te laat. De volgende bus is pas over 2,5 uur. Toch zit ik in zo'n roes van een ontspannen en veilig gevoel.

'Wat als' vraag ik me af.

Wat als Chongchai niet meer bij me was geweest. Had ik dat 5e bankje dan gevonden? Een hotelkamer kunnen versieren met het excuus dat ik pas bij het uitchecken zou betalen?

Weet je wie me trouwens uitcheckte? De dame die ik bij de grensovergang had geholpen met vertalen ...

Groetjes,

Een welgevoede en rustige Sarah

Teluk Bahang, Maleisië