Comfort buiten de comfortzone

4 maanden ben ik inmiddels al onderweg. 4 maanden en 2 weken om precies te zijn.

Ik kijk nog wel eens terug en het contrast blijft onwezenlijk. Het meest intrigerende vind ik het comfort waarin ik me bevind. 

Comfort

Ik zal het wat concreter uit de doeken doen!

Ten eerste is er het weer. Het gaat mij om meer dan hier zomerweer en daar het prille begin van lente. Het maakt het leven zo eenvoudig dat het natuurlijk aanvoelt. 

• Ik kleed me lichter, de onuitgewrongen was is binnen 3 uur droog en zodoende is de rugzak ook heel licht.
• Ik leef nagenoeg 24/7 buiten. De keuken is open, we eten en slapen buiten, een film bekijken we 's avonds onder de blote sterrenhemel en zelfs vieze toiletgeurtjes zweven weg door het raam zonder de billetjes te bevriezen!
• Mijn geluk kan niet meer stuk als ik zoveel bij het water kan leven. En zwemmen dat we doen!

'T is gewoon eenvoudiger.

Het intrigerende, zoals ik reeds aanhaalde, is het contrast met hoeveel zenuwen vooraf gingen aan dit gedoe. De deadlines, vrienden en familie ver achter laten, afstand doen van gekende en vertrouwde dingen, ... lees: STRESS!

En dan komt er plots die spiegel in tijd en ruimte met aan de andere kant ...

• Ontelbaar veel mensen die thuis exact hetzelfde hebben doorgemaakt, met niet de minste jobs! Zelfs ingenieurs en dokters lieten hun werk achter. Ook zij ervaren rust en comfort.
• Regelmatig een wildvreemde die me rondleidt op zijn/haar werk, dorp, thuis, ...
• Een eenvoudig leven waarin ook structuur te vinden is. Naast werken is mijn huishouden niet veel meer dan hier en daar een potje koken en mijn kleren wassen. 
• Er is rust, ontspannenheid, voldoening, uitdaging, ...

Bovenal een veilig gevoel en de berusting op de juiste plaats te zijn op de juiste manier.
Mooi toch?

'T is maar een fase

Nuja er loopt wel eens wat mis. Wanneer dat gebeurt overmeesterd het gevoel 'alles komt goed' wel, maar het duurt langer dan vroeger voordat ik terug rustig word.

En dat is net de keerzijde -voor mij- van buiten de comfortzone te treden.
Op emotioneel vlak herken ik mezelf niet zo goed meer. Misschien omdat ik alleen rond trek, op een andere locatie ben, regelmatig van locatie verander, enkel kortdurende vriendschappen opbouw, ... wie weet.

Ik word veel sneller vrolijk, boos, droevig of zelfs verliefd. Ik ben precies terug een tiener. Thuis bleef ik door te relativeren veel nuchterder.

Zuurpruim Sarah

Ik werd me er steeds meer van bewust en vroeg raad bij Sabrina (Hamburg, Duitsland) die zelf al 3 jaar rondtrekt.

Ze schoot meteen in de lach en gaf toe dat ze die fase ook had meegemaakt. 

Volgens haar omdat we onze emotionele reacties ook stabieler houden doordat de rest van onze omgeving niet constant verandert.

"En nu?"

Ooh veel beter, zei ze en maakte de volgende vergelijking:

"Ik voel me nu precies een boom waar rond alles maar in het rond waait en geblazen wordt. Ik ziet het wel gebeuren maar het beïnvloedt me niet meer zo."

Gelukkig is het maar een fase! 

Dat ik maar snel wortel schiet dan!

Voor wie evenzeer geïntrigeerd is door wat buiten de comfortzone ligt; hier een filmpje dat een vriend me toonde.
Spek voor mijn bek, we hebben er wel 2 uur over gebabbeld; veel kijkplezier!
Filmpje

Anekdote

Gast op de charter: "Toen de kinderen het huis uitgingen hebben wij van een huis met 5 slaapkamers gedownsized naar een appartement met 2 slaapkamers."
"Wow interessant! Dus jullie moesten van veel spullen astand nemen?"
"Ja we hebben best wel veel gewoon weg gedaan ..."
"Dat ken ik; ik downsizede van een appartement met 1 slaapkamer naar een rugzak!"

Elk einde is een nieuw begin

Groetjes! 

Sarah

Bamboo village, Kuala Lumpur, Maleisië