Langkawi (deel 2)

Het begon allemaal met dat stomme kussen dat in het water viel. En toen die politieboot. Ik weet het nog goed, zo'n dag waarop alles fout loopt.

Het begin van wrevel tussen mij en mijn kamergenoot dat de dag nadien niet werd bijgelegd. Integendeel! Een groeiende wederzijdse afgunst die zo danig escaleerde dat bij mij de minachting groeide en ikzelf steeds meer de huid volgescheld kreeg. Ruzie, dat kent iedereen wel?
Niet altijd eenvoudig als alleen reizende,  maar met de mensen die me net dan stevig opvingen werd de band wel hechter.

Als verantwoordelijke van de vrijwilligers zag hij me liever vertrekken en de bazin werd erbij gehaald.
Soms werkt het niet tussen twee mensen. Zeker niet twee sterke karakters die 24 op 7 op elkaars lip zitten.
Ik had twee opties: vertrekken of naar de boten verhuizen.

Damai Indah Lagi in de haven

Ik doe het werk nog steeds ontzettend graag, kan best wel om deze man heen werken en ben altijd liever bij het water te vinden. Ik word er ook best goed in, een andere kapitein vroeg reeds meermaals voor hem te komen werken. Zelfs mijn snijtechnieken zijn aanzienlijk verbeterd!

Schatten op een amper bezocht strand

Wat Langkawi betreft ben ik er nog lang niet op uitgekeken. Nu ik in de open lucht op de boten slaap met de zee op een halve meter van mij vandaan, 's morgens even het zwembad in kan, begint elke dag fantastisch en ben ik zo heerlijk ontspannen.

Onderwater handstand leren: check!

En je ziet het echt niet allemaal op een week, hoor! De arenden die vlak voor onze neus onze bedorven kip uit het water vissen, de vliegende vissen, de komodovaraan die onder de dichtstbijzijnde auto vlucht, de glinsterende dolfijnen voor de boot, de ontelbare stranden die hun geheimen niet prijs geven, het plankton dat 's nachts als groene oplichtende sterretjes achter mijn hand aan dwarrelen.

Sasha (Moskou, Rusland)

Enkele insiders

Een mopje tussen mij en Tess, het toilet is op beide boten naast de keuken.
"Je hoort aan het doorspoelen of er iemand van de crew op het toilet zit!"
Het doorspoelen gebeurt met een pompsysteem dat weinig gasten eerder zagen. Ze gebruiken het dan ook voorzichtiger en langzamer.

dagje uit met de vrijwilligers

'Extreme cooking' is een term die giegelend bij de vrouwelijke vrijwilligers wordt gebruikt met wederzijds begrip.

Enerzijds verwijst het naar extreme sports.
Anderzijds naar het deinen en overhellen van de gehele keuken tijdens het varen.

Vooral Bob's zeilboot helt tot 45 graden over. Wanneer hij van koers wisselt (doorgaans na een waarschuwing) valt de boot heel snel naar de andere kant, een hoek tot 90 graden dus.
Aan de buitenkant ziet dat er enorm spectaculair uit.
Binnenin de keuken is het nog erger want alles, ALLES, krijgt een enorme zwier, inclusief ikzelf.

Naast kunnen koken, de keuken netjes houden en de gladde vloer droog houden moet de kok van dienst constant een oog op alle spullen houden.
Alles dat op tafel of een werkblad achter blijft ligt snel op de grond. Kristallen glazen, likeurflessen, messen, een pan met kokend water, ... een extreme toestand, koken op een boot!

Till (Leipzig, Duitsland) houdt zich
recht op Bob's zeilboot

Ook leerde ik al heel wat dingen die ikzelf gewoon ontzettend cool vind!

Ik kan helpen een boot te dokken: de touwen werpen of opvangen, aanspannen en vastknopen op het juiste moment.
Het drinkbaar water van de boot bijvullen.
De juiste plons (hoofdzakelijk pompen, lichten en elektriciteit) aanzetten en 's avonds afsluiten.

Ochtendgloren vanuit mijn bedje

Jaja na 6 weken in Langkawi is er maar weinig twijfel, hier blijf ik nog wel even!

Liefs,
Sarah
Langkawi, Maleisië