Doen!

En toen 

Nikki is door het dolle heen van enthousiasme. Ikzelf ben eerder wat bedeesd.
Wat ik opgaf voor deze job was nog niet helemaal uit mijn gedachten.
Maar hoera voor nieuwe uitdagingen! Groei! Variatie!
Terug het gevoel te hebben me nuttig te kunnen maken! Daar verheug ik me wel op, zenne!

Ik zet er meteen mijn beste beentje voor! Ik probeer wat overzicht te krijgen van de dagen die nog resten voordat we sluiten voor de kerstperiode. Terwijl Rob met mij de agenda doorneemt noteer ik in de agenda wat hij zegt.
Nog slechts vier dagen!

Ons eigen personeel heeft een reis geboekt en we hebben dringend nieuw personeel nodig. "Minstens drie nieuwe hebben we nodig," zegt Rob "zoniet, vier!"
Ik schrijf job advertenties en hang die op memoborden. Bij de backpackers camping vlakbij bezoek ik even de uitbater.

"Hoeveel hebt ge er nodig?" Zegt Brian "En wanneer?" Zo eenvoudig is dat dus.
Ik verdeel het nieuwe personeel over de resterende dagen zodat we klaar zijn voor januari.
Ik breng Rob op de hoogte van de meisjes die volgende week proef zullen lopen.
Rob vindt het maar niks, ik kan helemaal geen nieuwe mensen trainen voordat ik zelf fatsoenlijke training heb gekregen. "Bel ze maar allemaal af!" Maar ...

Ik sputter tegen, herinner hem eraan dat we minstens drie nieuwe meisjes nodig hebben voordat ons eigen personeel er niet meer is in januari. Ik zou ze liefst zoveel mogelijk laten oefenen voordat de zaak ervan afhangt.
En zo gebeurde het dat de nieuwe meisjes toch met mondjesmaat mochten komen werken eind December.

Kerst in Torbay

Voor Kerst rijd ik terug naar Torbay om het met Sean en Elke te vieren. Wanneer ik voor hun huis parkeer wandelen ze net voorbij voor een strandwandeling. Wat heerlijk om hun terug te zien na twee maanden! Rosalie staart me aan en zegt geen woord.

Wanneer Sean en Elke een praatje maken met de buren begint Rosalie wat los te komen. Ze gaat achter struiken of een hek staan en dan roept ze "Lili aggter!". Haar 'g' klinkt ontzettend Nederlands maar het is zeker iets nieuws sinds mijn vertrek. Af en toe loopt ze lachend naar me toe en tikt mijn been. Ook in de komende dagen hangt ze veel rond mij, het nieuwe is er duidelijk nog niet af.

Kerstavond houden we op z'n Belgisch met een aperitief in de tuin en een uitgebreid diner, ook Christian houdt ons gezelschap! Kerstdag houden we op z'n Australisch, met een barbeque op het strand! Toegegeven, met zo'n weer voelt het niet echt aan als kerst.

Als elke andere dag

De 29ste verloopt als elke andere werkdag. Plots hoor ik Rob instructies geven aan de chef ter voorbereiding voor morgen. 

"Morgen?! We zijn toch gesloten tot de tweede?!"

"Ohnee, ik heb dat vorige vrijdag aan iedereen gezegd! Wie hebt ge ingepland voor morgen?"
"Vrijdag? Ik was er vrijdag niet!"

Hoe langer hoe meer ik de chaos als constante begin te zien, mensen die naar huis worden gestuurd, het missen van cruciale producten tijdens de drukste momenten, het nooit zeker zijn of de zaak open of dicht zal zijn ...

Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Vraag ik me af. Ik besluit een uurrooster te maken, een week op voorhand, ik vertel aan Rob dat ik meer structuur nodig heb en vraag hoeveel mensen hij wanneer nodig heeft. Maar ook dat ontsnapt niet aan de constante veranderingen en chaos.

Nee

Wanneer ik mezelf de vraag stel of ik me dit twee jaar lang zie doen is het antwoord al snel gevormd.
Toch wil ik standvastig zijn en niet zo snel deze job opgeven.

Standvastig zijn, dat is juist! Dat is goed! Me niet laten beïnvloeden door het eerste beetje emotie of tegenslag.

Ik geef het nog een week de kans.

Nog een week?

Zei ik dat niet vorige week al?

Herken ik deze situatie niet al te goed?

Ik vertel mezelf dat het allemaal wel meevalt, dat ik het nog even zal aanzien, dat het wel betert als ... terwijl ik met een wispelturig en impulsief persoon samen werk.

Jawel! Deze situatie ken ik maar al te goed! 

En het loopt nooit goed af.

Doe maar meiske

Doe maar meiske, vertel ik mezelf. 

Neem nog maar eens een stap in het onzekere, dat kunt ge zo goed!

Neem maar eens een beslissing gebaseerd op eerdere ervaring en niet op de huidige situatie, zie maar eens wat er gebeurt!

Want dit, dit werkt voor mij niet. 

Dat kan.

En dat mag!

Ik stop!

Maar ... wat nu?

Sarah
Kerikeri, Nieuw-Zeeland